Onze diepste angst

"Onze diepste angst" van Marianne Williamson herinnert me eraan dat het niet onze tekortkomingen zijn die ons tegenhouden, maar juist onze kracht en ons stralend licht. Vaak voelt het veiliger om ons klein te houden, terwijl we juist bedoeld zijn om volop te schitteren. Toch is dat licht precies wat de wereld nodig heeft.

Wat mij zo aanspreekt in deze tekst, is dat het zo duidelijk verwoordt waar het in essentie om gaat: durven staan in je kracht, zonder jezelf te verbergen. Misschien herken je dat verlangen ook in jezelf: om je eigen licht niet langer te dimmen, maar het volop te laten schijnen.

Vrij vertaald vanuit ‘Our deepest fear’:

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.

Onze diepste angst is dat we onmetelijk krachtig zijn.

Het is ons licht, niet onze duisternis, dat ons het meest beangstigt.

We vragen ons af: ‘Wie ben ik om briljant, prachtig, getalenteerd en fantastisch te zijn?'

Wie ben jij eigenlijk om dat niet te zijn?

Je bent een kind van God.

Je klein houden dient de wereld niet.

Er is niets verlichtends aan je kleiner maken

zodat anderen zich niet onzeker voelen in jouw buurt.

We zijn allemaal bedoeld om te stralen, zoals kinderen dat doen.

We zijn geboren om de glorie van God die in ons is, te manifesteren.

Het is niet alleen in sommigen van ons; het is in iedereen.

En terwijl we ons eigen licht laten schijnen,

geven we onbewust anderen toestemming om hetzelfde te doen.

Naarmate we bevrijd worden van onze eigen angst,

bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.”

– Marianne Williamson –